Głęboko pod powierzchnią – recenzja

W „Głęboko pod powierzchnią”, nowej powieści Konrada Makarewicza, spotykamy Tymona, bohatera, którego obsesyjna miłość do Nadii porywa czytelnika w wir emocji i niepewności. Tymon jest postacią, która zrobi wszystko dla ukochanej, nawet wyjeżdża do Szwecji, by zacząć ciężką pracę jako robotnik budowlany.

Książka z umiejętnością przedstawia dylematy i złożoność miłości, która staje się destrukcyjna. Gdy Nadia dołącza do Tymona, ich związek staje się skomplikowany, a ich interakcje są nacechowane frustracją i niezrozumieniem. Nadia, wyrafinowana i nieprzewidywalna, wyjeżdża, pozostawiając Tymona w zawieszeniu. Jego poszukiwanie prawdy o ukochanej prowadzi go do odkryć, które łamią mu serce.

Autor zręcznie splata uczucia i wydarzenia, prowadząc Tymona przez rozstanie, powrót do kraju i ostatecznie na Ukrainę, gdzie staje się świadkiem rosyjskiej inwazji. Czy Tymon upora się z obsesyjną miłością? Czy odkryje prawdę o sobie i Nadia? To pytania, na które odpowiedź może znać tylko czytelnik.

Konrad Makarewicz nie tylko opisuje destrukcyjną miłość, ale także wnika w zagadnienia natury psychologicznej, takie jak choroba afektywna dwubiegunowa (ChAD). Jego wnikliwe spojrzenie na chorobę i jej wpływ na bliskich dodaje powieści głębokości i autentyczności.

„Głęboko pod powierzchnią” to nie tylko książka o miłości, to opowieść o niszczycielskiej sile uczucia, gdzie granice między prawdą a wyobraźnią się zacierają. To nie jest łatwa lektura, ale to, co może wydawać się trudne, jest również fascynujące i prowokujące do myślenia.

Zachęcam do zanurzenia się w świecie Makarewicza, gdzie nie wiadomo, co jest prawdą, a co imaginacją. Książka zostawi Was z licznymi pytaniami, na które nie ma prostych odpowiedzi, i z pewnością będziecie o niej długo myśleć. Ta pozycja jest więcej niż wartościowa i zasługuje na miejsce na półce każdego miłośnika literatury.

Recenzja: Aleksandra Górnicka